ମୋ ଭାରତ

ଇତିହାସର ସେ ପୁରୁଣା କାହାଣୀ,
ସଂଘର୍ଷ ସମୟ ଶୁଣି ରଖ ଜାଣି ।

ନିଜ ପାଇଁ ମିଳୁ ନ ଥିଲା ଆଜାଦି,
ଚାରିଆଡେ ଖାଲି ଦେଶ ର ବର୍ବାଦି ।

ବିଦେଶୀ ଶାସନ ଚାଲିଲା ଦେଶରେ,
କଥା ଚାଲିଥାଏ ବନ୍ଧୁକ ଗୁଳିରେ ।

ସ୍ୱ ନିଶ୍ଵାସ ଭୟେ ଦେଶର ଲୋକେ ତ,
ନିଜର ହିଁ ଶତ୍ରୁ ସାଜିଲେ ବହୁତ ।

କେତେ ବୀର ଲଢ଼ି ଝାଳ ରକ୍ତ ବୁହାଇଲେ,
ନିଜ ପ୍ରାଣ ହାରି ଦେଶ ସ୍ଵାଧୀନ କରିଲେ ।

ସେଦିନ ଅଗଷ୍ଟ ୧୫ ଯେ ଥିଲା,
ଗୋରା ଲୋକ ଆମ ଦେଶ ଛାଡ଼ି ଗଲା ।

ଜୟ ସେହି ବୀର ଜୟ ମୋ ଭାରତ,
ଦେଶ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ଆସ ହେବାରେ ଏକତ୍ର ।

ହେଲେ ଯୁଗ ର ପୀଢ଼ି ତ ଗଡି ଚାଲିଛି,
ନିଜ ଦେଶ ଲୋକ ରାକ୍ଷସ ସାଜିଛି ।

କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣ ହତ୍ୟା ନାରୀ ଅତ୍ୟାଚାର,
ସ୍ୱ ଦେଶେ ବାସିନ୍ଦା କରୁଛି ଶିକାର ।

ପରଦେଶୀ ଛାଡ଼ ଦେଶୀ ହିଁ ରାକ୍ଷସ,
ଅପରାଧୀ କୁ ମିଶି ଦଣ୍ଡ ଦେବା ଆସ ।

ଜାତି- ପାତି ଧର୍ମ ଭେଦ ଭାବ ଛାଡ଼ି,
ଦେଶ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ଚାଲ ଯିବା ମାଡ଼ି ।

ସମସ୍ତେ ସ୍ଵାଧୀନ ସ୍ଲୋଗାନ ଗାଇବା,
ଜାତି ର ବାନା କୁ ଆହ୍ଵାନ କରିକିି ଭାରତ ରକ୍ଷା ର ଶପଥ କରିବା।

ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରେ ଜୟ ଭାରତ କହିବା,
ସ୍ଵାଧୀନ ଦିବସ ମିଶିକି ପାଳିବା ।

✍️ପ୍ରିୟଙ୍କା ମହାପାତ୍ର