ଆମ ସୁନି ଆଈ
            

ସୁନି ଆଈ ଆମ
ନଇଁ ନଇଁ ଚାଲେ
ଧରି ସେ ବଙ୍କୁଲି ବାଡ଼ି
  ଖଳ ଲୋକ କିଛି
   ସହିପାରନ୍ତିନି
ପାଖରୁ ଦିଅନ୍ତି ତଡ଼ି ||

ସୁନି ଆଈ ଟାର
  ପିଲା ପିଲି ନାହିଁ
ହୁଅଇ ତା ପାଇଁ କାଳ
    କୁହନ୍ତି ସଭିଏଁ
     ଅଲକ୍ଷଣି ତାକୁ
ଶୂନ୍ୟ ବୋଲି ତା’ର କୋଳ ||

ସନିଆ ଅଜାଟା
  ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେବ
ଯାଇଛନ୍ତି ବୋଲି ମରି
   ସୁନି ଆଈ ମନ
  ଭଲ ରହୁ ନାହିଁ
ଖୁସି ଯାଇଛି ତା ସରି ||

ଏକ ଘରକିଆ
  ହୋଇଯାଇଛି ସେ
ମନେ ନାହିଁ ତା’ର ଦୁଃଖ
   ଦିନ ରାତି ବସି
   ଠାକୁରଙ୍କୁ ଡ଼ାକେ
ପାଇଯିବ କାଳେ ମୋକ୍ଷ ||

କୁନା କୁନି ମାନେ
  ଆଈ ଆଈ ବୋଲି
ଛାଡ଼ନ୍ତିନି ତା’ର ପାଶ
   ନିଇତି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ
    ଗପ ଶୁଣି ଶୁଣି
ମୁଖେ ଆସେ ତାଙ୍କ ହସ ||

ଦରକାର ବେଳେ
  ସାହାଯ୍ୟ କରେ ସେ
ମନେ ନାହିଁ ତିଳେ ହିଂସା
    ସ୍ୱାର୍ଥପର ଲୋକ
    ସାହାଯ୍ୟ ଭୁଲନ୍ତି
ହୋଇଯାଏ ଲୋକ ହସା ||

    ସୁନି ଆଈ ପରି
      ଆଉ କେହି ନାହିଁ
ଆପଣା ର ମନେ ହୁଏ
    ପାକୁଆ ପାଟିରେ
       ହସି ହସି ସିଏ
ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ସହେ ||

     ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗ ଏ
    କହି ହୁଏ ଆମେ
   ବଦଳିନି ଚିନ୍ତାଧାରା
     ଶିକ୍ଷିତ ହୋଇ କି
      ଅଶିକ୍ଷିତ ଭଳି
  ବ୍ୟବହାର ଆମ ପରା ||
    
     ମାନବ ଜାତି ବି
     ହୋଇକରି ଆମେ
     ନାହିଁ ମାନବିକ ଗୁଣ
       ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ମାନେ
       ପାଇଲେ ସାହାଯ୍ୟ
    ସୁଝି ଦେବେ ମଧ୍ୟ ଋଣ ||

✍️ବିକାଶ କୁମାର ହୋତା