ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ

ଭୁଲି ନାହିଁ ତୁମ ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ  ପ୍ରିୟା
      ଭୁଲି ନାହିଁ ସେହି ରାତି,
ଭୁଲିବାକୁ ଯେବେ ଚେଷ୍ଟା କରେ ମୁହିଁ
     ଦେହରେ ବଢୁଛି ତାତି ।

ଜାଳି ଦିଏ ମୋତେ ମାରି ଦିଏ ମୋତେ
     ଅଭୁଲା ତୁମର ପ୍ରୀତି,
କେମିତି ଭୁଲିବି ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ ତୁମ
     ସାଇତି ରଖିଛି ସ୍ମୃତି ।

ଆଖିରେ ତୁମର ଅସୁମାରୀ ପ୍ରେମ
   ବିରହରେ ଜାଳି ଦିଏ,
କେମିତି କହିବି କେତେ ଭଲ ପାଏ
    କଳନା ମୁଁ କରୁଥାଏ ।

ଓଠରେ ମୋହର ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ
      ତୁମ ନାଁ ହେଉଛି ଭାଳି,
ପାଗଳ ସାଜିଛି ତୁମରି ପ୍ରେମରେ
      ପାରୁନି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ।

ଜଡ଼ତା ସେ ରାତି ଉତ୍ତପ୍ତର ଛାତି
     ଆହୁରି ଉତ୍ତପ୍ତ ଓଠ,
ଲୁହ ଝରୁ ଥିଲା କୋହ ବଢୁଥିଲା
     ପଢିବାକୁ ପ୍ରେମ ପାଠ ।

ହଜି ଯାଇଥିଲେ ଭିଜି ଯାଇଥିଲେ
      ପ୍ରୀତିର ବର୍ଷାରେ ଆମେ,
ଅଝଟ କେଶଟି ବାଧା ଦେଉଥିଲା
     ଭୁଲି ପାରିବକି ତୁମେ ।

ଆସ ଆଉ ଥରେ ମୋ ମନ ମନ୍ଦିରେ
     ପ୍ରୀତି ରଙ୍ଗ ଥାଳି ଭରି,
ଉପାସକ ମୁହିଁ  ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ
      ସାଜିଛି ପ୍ରେମ ପୂଜାରୀ ।

ଛାତିରେ ସାଇତା ତୁମ ପ୍ରତିଛବି
    ଲିଭାଇ ପାରୁନି କେବେ,
କଥା ଦେଲି ପ୍ରିୟା ଲିଭିବ ସେଦିନ
     ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ି ଯିବ ଯେବେ ।

✍️ସୁବ୍ରତ ସେଠୀ