ତୁମ ଗୀତ

କାନରେ ‘ ମଧୁର ‘ ସ୍ଵର ‘ ଅଜାଡ଼ି ଦେଉଛ ‘
କୋଇଲି ‘ ଗାଉଛି ‘ ଅବା ‘ ତୁମେ ଗାଉଅଛ ‘

ମୁଁ  ଅଛି ‘ ସ୍ଵପ୍ନର ‘ ରାତ୍ରି; ‘ ଆଉ ତୁମେ ଅଛ
ଚନ୍ଦ୍ରର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ ସତେ ଗାଧୋଇ ଆସିଛ’

ତୁମରି ‘ ସ୍ଵରରେ ‘ ସଂଧ୍ୟା ‘ ହଜି ହଜି ଯାଏ
ଏକାରେ ‘ ତୁମରି ‘ ସ୍ଵପ୍ନ ‘ ଋତୁ ଦେଖୁଥାଏ

                             ନିର୍ଗତ ‘ ଜଳର’ ମିଠା ‘ ଶବଦରେ ଥାଏ’
                             ତୁମରି’ ସ୍ଵର କି ‘ ଯାହା ‘ ମନ ଶୁଣିଥାଏ’

ଫୁଟିଲା ‘ ଫୁଲ  କି ‘ ତୁମେ ‘ ଖୁସିରେ  ହସିଲ ?
କୋଇଲି ‘ ଗାଇଲା ‘ ଅବା ‘ ତୁମେ ଗାଇଦେଲ?

                      ଏକାନ୍ତ’ ରାତ୍ରିରେ’  ଥିଲି’  ସାଥେ  ତୁମେ  ଥିଲ’
                      ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ’ ଚନ୍ଦ୍ରର ‘ ଲାଗୁ ‘ ଥିଲା ଗାଧେଇଲ’

ଓଠରୁ ‘ ଆହା କି’ ଶବ୍ଦ ‘ ବାହାରି ଯାଉଛି!
ଲାଗୁଛି ‘ ଅନ୍ଧାରୁ ‘ ଚନ୍ଦ୍ର ‘ ଉଦୟ ହେଉଛି।

                        ଗାଇନା ‘ ବୋଲିକି ‘ ମନ’ ବାଦ୍ୟର ଭାଙ୍ଗିଛି’
                        ଧରିକି ‘  ତୁମରି ‘  ହାତ ‘  ଗୀତ  ଚାଲୁଅଛି’

ତୁମକୁ’ ଅମୂଲ୍ୟ ‘ ସଦା ‘ ମୁହିଁ ପାଇଥାଏ
କୋକିଳ’ କଣ୍ଠର’ ପୁଣି ‘ ଉପମା ବି ଦିଏ

                       ଯେଉଁଠି’ ତୁମେ ମୁଁ ‘ ସେହି ‘ ଠାରେ ରହିଥାଏ
                       ମନ ମୋ ‘ ତୁମକୁ ‘ ପାଇ ‘ ଦୋଳି ଖେଳିଥାଏ

ମୋ ଚାରି’ ପଟରେ ‘ ବାସ୍ନା ‘ ବିଛାଇ ରଖିବ
ଏମିତି ‘ ବାଇୟା ‘ ମୋତେ ‘ ବନେଇ ରଖିବ

                          କଅଣ’ ପ୍ରେମରେ’  ଆଉ ‘ ଅଧିକ ଦେଖିବ?
                          ତୁମରି ‘ ଗୀତର ‘ ଭକ୍ତ ‘ ବନେଇ ରଖିବ..।

ହଜିକି’ ମୋ ଠାରେ’  ଆସି’ କହରେ କିଛି ତ’
ଛଡ଼େଇ’ କୋଇଲି’ ଠାରୁ’ ଶୁଣେଇ ଯା ଗୀତ’

ଏକାନ୍ତ’ କୋଠରୀ’କୁ ମୋ’ ଥରୁଟେ ଆସନ୍ତ
ଏଠାରେ’ ଲୋକଙ୍କ’ ହୁଏ’ ନାହିଁ ଆତ ଯାତ !

✍️ ଫକୀରୁଦ୍ଦୀନ୍ ଖାନ୍